Pies terapeuta, czyli jak pozytywnie wpływają kontakty ze zwierzętami na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne.

„Na początku Bóg stworzył człowieka, ale widząc go tak słabym, dał mu psa” – Alfons Toussenel.

Przesadzone? Podejrzewam, że właściciele psów mogliby podpisać się krwią pod tym cytatem.

Ostatnio, jadąc samochodem, usłyszałam w jednej audycji radiowej, że National Health Service w Wielkiej Brytanii rozważa opcję użycia psów w diagnostyce raka. Podobno ostatnie badania wykazały, iż psy potrafią „wywęszyć” raka z dokładnością do 90%.

Oprócz medycyny, psy od dawna są wykorzystywane w wielu innych dziedzinach naszego życia – jako ratownicy górscy, w policji, pomagając niewidomym i niepełnosprawnym osobom. Również w terapii wykorzystuje się psy. Dogoterapia ma swoje początki w latach 70. XX wieku, aczkolwiek o wiele wcześniej Freud zauważał pozytywne skutki włączania psa w proces leczenia. Nie przez przypadek mówi się, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka.

Co jest takiego w psach, co powoduje, że mają one na nas tak dobroczynny wpływ?

Mechanizmy tego nie są do końca znane, natomiast zostało przeprowadzonych szereg badań, które wykazały, że posiadanie psa wpływa na:

Zdrowie fizyczne – posiadacze psa są mniej narażeni na choroby serca i mają mniejsze ciśnienie. Może to wynikać z tego, że osoby te mają codzienny, regularny trening ruchowy związany z pupilem – spacery, zabawy z psem wpływają pozytywnie na nasze zdrowie.
Relacje społeczne – zauważono, że kontakt z psem wpływa na wzrost empatii, szacunku do drugiego człowieka, opiekuńczości i dojrzałości społecznej. W niektórych więzieniach i zakładach poprawczych w USA, psy stają się narzędziem resocjalizacji, z pozytywnym skutkiem. Dodatkowo wychodzenie na spacer z psem, daje możliwość nawiązania nowych znajomości. Pacjenci opowiadają, że dzięki temu poznają swoich sąsiadów i lokalną społeczność, czują się częścią całości.
Zdrowie psychiczne – pies redukuje poziom lęku, osamotnienia, jest buforem chroniącym przed stresem i obniża nerwowość. Podnosi samoocenę i poczucie własnej wartości u właścicieli. Pies jest bardzo dobrym kompanem m.in. dla osób starszych – mobilizuje do dodatkowych aktywności, a poprzez zapewnienie towarzystwa niweluje poczucie samotności. Dają też poczucie bezpieczeństwa.
Funkcjonowanie poznawcze – towarzystwo psa wpływa na rozwój intelektualny i motoryczny u dzieci, pomaga również w rozwoju koncentracji.

Dla mnie już samo patrzenie na zwierzaczka wywołuje uśmiech, poprawia humor, co w konsekwencji obniża napięcie. Głaskanie, chwila zabawy z domowym przyjacielem pomaga skupić się na chwili obecnej, nie myśleć o przeszłości/ przyszłości. Bezinteresowna miłość zwierzęcia sprawia, że czujemy się ważni i kochani, co daje ogromne poczucie satysfakcji. Który właściciel nie rozczula się na widok merdającego ogonka, kiedy wraca po długim dniu do domu? Świadomość, że jest to szczere i niewymuszone, jest bardzo nagradzające.

Oczywiście posiadanie psa to też duży obowiązek – poświęcania mu odpowiedniej ilości czasu na zabawę, pielęgnację, jego potrzeby fizjologiczne. Decyzja ta jest decyzją na całe dalsze życie zwierzątka. Porzucenie psa, bądź oddanie go komuś innemu, to ogromna krzywda.

Bądźmy wdzięczni naszym pupilom, ponieważ często nie zdajemy sobie sprawy, ile im zawdzięczamy…

Jakie pozytywny skutki posiadania psa zauważyłeś/-aś u siebie? Co najbardziej lubisz u swojego pupila? Podzielcie się swoimi doświadczeniami 🙂